Wywołanie: Zakładka Leczenie i profilaktyka, przycisk Badania diagnostyczne, następnie Schematy badań



Schematy badań laboratoryjnych to formularze zawierające pola (wskaźniki) określane przy badaniach. Dla przykładu na schemacie badania hematologicznego krwi, mogą znaleźć się wskaźniki określające krwinki czerwone, hemoglobinę, hematokryt itd. Możemy samodzielnie określić, jakie dane chcemy, by zawierał wskazany schemat. Można definiować

kilka schematów dla tej samej kategorii badania. Kategorie dostępne przy tworzeniu schematów to: 

•Badanie morfologiczne, 

•Morfologia krwi, 

•Biochemia krwi, 

•Badanie moczu, 

•RTG - rentgen, 

•EKG - elektrokardiogram, 

•USG - ultrasonografia, 

•CT - tomografia rentgenowska. 

•Inne - badanie typu, który nie istnieje w bazie danych np. badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, kału itp. W późniejszych wersjach programu możliwe będzie tworzenie własnych typów badań. 


Formularze schematów można formatować przez dzielenie na sekcje pól lub zakładki.

Okno "Schematy badań laboratoryjnych"

Okno to umożliwia edycję zdefiniowanych w systemie schematów. Odpowiednie przyciski w nagłówku okna umożliwiają dodanie, usunięcie, modyfikację, czy wydrukowanie listy schematów. Przycisk Projektuj pozwala edytować Schemat badania laboratoryjnego. 


Przycisk Operacje umożliwia wykonanie następujących czynności: 

•Zmień kod badania - Należy podać kod składający się maksymalnie z 10 znaków. Podany kod (jeśli aktualnie w bazie nie istnieje drugi taki sam), zostanie zmieniony na podany. 

•Zmień kod badania na najwyższy - Dla schematu zostanie przypisany numer o jeden większy od dotychczas największego numeru badania. 

•Zapisz schemat badania do skryptu – Umożliwia zapisanie schematu do pliku .xml

•Odczytaj schemat badania ze skryptu – Umożliwia odczytanie schematu z pliku .xml


Po lewej stronie okna znajdują się przyciski: 

•Parametry schematu - Pozwala edytować podstawowe dane schematu. 

•Pokaż formularz – Graficzna prezentacja formularza. 

•Wskaźniki - Przenosi użytkownika do okna Wskaźniki.


W głównej części okna znajduje się lista zdefiniowanych w systemie schematów. Dla każdego schematu pokazane są następujące pola: Nazwa badania, Kategoria, Aktywny, Kod badania. Po dwukrotnym kliknięciu na wybranym schemacie nastąpi przejście do okna Schematu badania laboratoryjnego. Jeśli schematów jest wiele, schemat można odszukać wg: Nazwy badania, bądź Kodu badania, wpisując odpowiednią frazę w polu Szukaj. Znacznik Tylko aktywne, po jego włączeniu sprawia, że na liście ukrywane są te schematy, które aktualnie są nieaktywne. 

Schemat badania laboratoryjnego 


Wywołanie: Okno  Schematy badań laboratoryjnych -> przycisk Projektuj (lub podwójne kliknięcie na wybranym schemacie z listy).

Okno pozwala edytować jakie parametry mają znaleźć się na formularzu badania laboratoryjnego. Można tutaj dodać element , zmienić lub usunąć już istniejący wskaźnik. Kolejność elementów na formularzu można zmieniać przyciskami strzałek: .

Przycisk „Operacje” zawiera dwie funkcje:

•Uzupełnij schemat o wskaźniki wcześniej używane w tym schemacie, 

•Zamień powielone wskaźniki.

Wykonanie powyższych funkcji zaleca się tylko po konsultacji z autorem programu.


W głównej części okna znajduje się lista elementów formularza. Dla każdego elementu przedstawione są następujące własności: 

•Kolejność wystąpienia na formularzu, 

•Typ elementu – Może to być:  wskaźnik, zakładka, kolumna, sekcja (grupa pól), 

•Opis/Tytuł – Nazwa wskaźnik lub sekcji,

•J. miary - Danego wskaźnika, 

•Do opisu - Pokazuje kiedy dany element musi być opisany na formularzu. Dostępne wartości to: Zawsze/Nigdy/Gdy wartość niezerowa. 

Dla większej przejrzystości schematu elementy typu: Zakładka, Kolumna i Sekcja wyświetlane są na innym tle niż wskaźniki. 

Elementy schematu można wyszukiwać wg ich kolejności. 

Kolejność elementów na formularzu można zmieniać przyciskami strzałek:    Przesuń w dółPrzesuń w górę

Przyciski Parametry schematu, Pokaż formularz, Wskaźniki, pozwalają na zmianę niektórych ustawień, bądź podgląd formularza badania w celu późniejszej poprawy kolejności pól i ich właściwego ułożenia. 


Podstawowe dane schematu

Wywołanie: W oknie Schemat badania laboratoryjnego -> przycisk Parametry schematu.


Okno to służy do wyboru i edycji podstawowych danych wybranego schematu, lub podaniu tych wartości dla nowo tworzonego schematu.

NAZWA POLA

OPIS

Nazwa schematu 

Nazwa schematu, jaka będzie funkcjonować w programie. 

Nazwa na wydrukach 

Nazwa badania, która będzie wydrukowana np. na karcie wizyty. 

Kategoria 

Jedna z dostępnych w systemie kategorii. Do wyboru mamy: Bad. Mikrobiologiczne, Morfologia krwi, Biochemia krwi, Badanie moczu, RTG, USG, EKG, CT oraz Inna – dla pozostałych rodzajów badań np. badania kału.

Aktywny 

Znacznik mówiący o tym, czy dany schemat powinien jest aktualnie wykorzystywany do badań laboratoryjnych. Jeśli znacznik będzie wyłączony, wówczas z danego schematu nie będzie można skorzystać przy rejestrowaniu nowego badania (nie będzie go na liście), znacznik ten w każdej chwili można włączyć. 

Zawiera antybiogram 

Znacznik mówiący, czy dany schemat posiada Antybiogram 

Dostępny sumator hematologiczny 

Pozwala do formularza badania dodać przycisk Sumator hematologiczny  (patrz rozdział IV.4.5 Mikroskop)

Występują pola zawierające wartości referencyjne 

Znacznik mówiący o tym, czy schemat zawiera wskaźniki, dla których określone są normy. 

Urządzenie 

Pole to służy do określenia z jakiego urządzenia laboratoryjnego pobierane będą wyniki badań. Lista zawiera wykaz aparatów laboratoryjnych oraz laboratoriów diagnostycznych współpracujących z Kliniką XP. Aby móc odczytywać wyniki z urządzeń laboratoryjnych (za wyjątkiem urządzeń IDEXX), potrzebny jest dostęp do modułu SQ-Lab/SQ-Lab Plus. W tym celu należy skontaktować się z autorem programu. 

Usługa z cennika

Pozwala na przypisanie usługi, która skopiuje się do wizyty po wybraniu badania.

Domyślny koszt

Pozwala określić domyślny koszt usługi za badanie.

Wysokość formularza 

Można tu określić (w pikselach), wysokość okna formularza. Nie będzie on jednak mniejszy niż wysokość potrzebna do wyświetlenia wszystkich pól, które formularz zawiera. Funkcja ta służy raczej do zwiększenia szerokości okna formularza przy małej ilości pól, niż do ustalenia stałej szerokości okna. 


Pozycja schematu badania

Wywołanie: W oknie Schemat badania laboratoryjnego -> przycisk Dodaj element. 



Typ pozycji 

Panel ten służy do wyboru typu, jaki ma przyjąć dana pozycja. Może to być albo wartość laboratoryjna, albo element służący do zmiany prezentacji danych na formularzu. Dostępne typy to: 

•Wskaźnik - Podstawowe pole na formularzu, pozwala na przypisanie do schematu badania jednego ze zdefiniowanych w systemie wskaźników. 

•Zakładka - Zakładka jest to element formularza pozwalający rozdzielić wskaźniki na np. różne kategorie. Wszystkie elementy, które na liście elementów formularza, będą pod nazwą zakładki, zostaną na niej umieszczone. Na przykład na jednej zakładce mogłyby znajdować się wskaźniki dotyczące krwinek czerwonych, a na innej krwinek białych.


 

rys. Przykład zakładek na formularzu


•Kolumna – Dzieli formularz pionowo na równe części.

•Sekcja (grupa pól) - Pozwala jeszcze lepiej tematycznie zgrupować zawartość formularza. Umożliwia stworzenie jakby osobnych obszarów pól nie tylko na formularzu, ale także w obrębie zakładki. Pozwala to na efektywniejsze zarządzanie polami formularza, jeśli w danym badaniu zawartych jest wiele wskaźników. Formularz jest wtedy bardziej czytelny i przejrzysty. 


rys. Przykład Sekcji na formularzu

•Pozostałe pola

NAZWA POLA

OPIS 

Wskaźnik 

Pole wyboru wskaźnika zdefiniowanego w systemie. Pole to widoczne jest tylko wówczas, gdy zaznaczony Typ pozycji to Wskaźnik. 

Pozwala założyć w bazie nowy wskaźnik, jeśli go nie ma. Później można go dodać do schematu w polu Wskaźnik. 

Pozwala podglądnąć parametry wybranego wskaźnika. Tylko dla Typu pozycji - Wskaźnik. 

Opis 

Nazwa pola, jaka będzie widnieć na formularzu. 

Do opisu 

Tylko dla wskaźników. Można tu wybrać jedną z trzech możliwości: 

Zawsze - wskaźnik będzie zawsze widoczny na wydruku badania, nawet jeśli nie podamy wartości. 

Nigdy - wskaźnik nie będzie znajdował się na wydruku. Dotyczy to wskaźników, które zawierają dane do innych wskaźników a na wydruku nie są potrzebne. Przykładem może być wskaźnik zawierający podziały dla histogramu. 

Gdy wartość niezerowa - wskaźnik będzie umieszczany na wydruku, gdy została wprowadzona dla niego jakaś wartość. 

J. miary 

Tylko dla wskaźników. Umożliwia wybór jednej z jednostek miary zdefiniowanych dla wskaźnika jednostek miary (SI, tradycyjna, trzecia jednostka). 

Ilość linii 

Dla wskaźników, dla których typ danych to Opis, można określić ile linii ma mieć wysokość pola na formularzu. 

Do tekstu dodaj "Min" i "Max" 

Dotyczy tylko Sekcji (grupy pól). Oprócz nazwy sekcji pokazuje również zwroty "Min" i "Max" w nagłówku sekcji. 

Nie pokazuj na formularzu 

Po włączeniu tego znacznika element nie będzie pokazywał się na formularzu. Opcja ta jest przydatna, kiedy dla dwóch podobnych badań, jedno nie uwzględnia kilku pól, które występują na innym. Wtedy wystarczy na formularzu wyłączyć te pola i można zastosować formularz do innego badania. 

Podziały 

Pole to służy do wpisania wskaźnika, który zawiera miejsca podziałów wykresu (tresholds). Pole to wypełnia się dla wskaźników, których Typ danych to wykres liniowy, bądź wykres 2D. 


Formularz badania laboratoryjnego

Wywołanie: Okno Schemat badania laboratoryjnego -> przycisk  Pokaż formularz.

rys. Przykładowy formularz badania diagnostycznego


Okno to pokazuje pola, które zostały wprowadzone dla schematu laboratoryjnego. Formularz może być podzielony na zakładki. Niektóre dane mogą być przedstawione w kolumnach, bądź podzielone na sekcje. 

Formularz wyświetla się przy wprowadzaniu wyników diagnostycznych, podczas rejestracji wizyty.

Wygląd formularza można zmienić w oknie Schemat badania laboratoryjnego. Można tam będzie zmieniać położenie poszczególnych elementów na formularzu. 


Antybiogram

Jeśli w Podstawowych danych schematu zaznaczyliśmy opcję Zawiera antybiogram, to u dołu formularza badania, znajdziemy przycisk, który umożliwia wprowadzenia wyników badania wrażliwości in vitro danego drobnoustroju na antybiotyki. 

rys. Widok na formularz badania z włączoną opcją Antybiogramu


Kliknięcie przycisku Antybiogram, otwiera poniższe okno. Możemy w nim podać reakcje drobnoustrojów na antybiotyki. Za pomocą przycisku Dodaj antybiogram możemy dodawać kolejne antybiogramy do badania.


rys. Okno Antybiogram


rys. Fragment okna Antybiogram, po kliknięciu przycisku Dodaj antybiogram


W oknie Antybiogramu możemy, za pomocą przycisku Dodaj, podać reakcję drobnoustrojów na wybrane antybiotyki. 


rys. Okno Wybierz antybiotyk, wyświetlane po kliknięciu przycisku Dodaj


Klikając przycisk Parametry, możemy wybrać sposób opisu reakcji drobnoustrojów na antybiotyk: za pomocą symboli lub opisowo.

rys. Okno Parametry antybiogramu


Antybiotyki oraz sposób ich opisu można wybrać z przygotowanego Słownika, który możemy swobodnie edytować. W tym celu wystarczy w oknie Antybiogram kliknąć przycisk Słownik. Wyświetli się wtedy okno Antybiotyki. W oknie tym możemy dodać/usunąć antybiotyk. Klikając przycisk Parametry w nagłówku okna można określić sposób opisu reakcji drobnoustrojów na wskazany antybiotyk. Jeśli potrzeba, możemy również wydrukować listę antybiotyków.

rys. Okno Antybiotyki




Następne: Wskaźniki →